ΔΙΑΥΛΟΣ - ΤΕΧΝΙΚΗ

Η ατυχία του να είσαι σήμερα νέος μηχανικός*

*Γράφει ο Δημήτρης Τσιάρας

Μηχανολόγος – Μηχανικός Τ.Ε.

Μέλος Ε.Ε.Τ.Ε.Μ. Λάρισας

Στα φοιτητικά μας χρόνια (τα τελευταία ανέμελα της ζωής μας), μας έκανε εντύπωση ότι στις τελετές ορκωμοσίας στο τμήμα μηχανολογίας οι περισσότεροι νέοι πτυχιούχοι εργάζονταν ήδη ως μηχανολόγοι μηχανικοί Τ.Ε. είτε σε κατασκευαστικές εταιρίες, είτε σε τεχνικά γραφεία, είτε σε βιομηχανίες. Αυτό ίσχυε μέχρι το 2008-2009. Μετά όπως όλοι γνωρίζουμε ήρθαν τα πάνω – κάτω στις ζωές των Ελλήνων με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα για τους περισσότερους από εμάς. Η ανεργία χτύπησε κόκκινο και μάλιστα στους νέους πτυχιούχους ξεπέρασε σήμερα το 55%!!! Ένας κλάδος ο οποίος χτυπήθηκε ακαριαία και συθέμελα είναι αυτός των μηχανικών. Η κατάσταση είναι ακόμη τραγικότερη για τους νέους μηχανικούς οι οποίοι όχι μόνο δεν προλάβαμε να παράξουμε πλούτο αλλά ούτε καν να κατοχυρώσουμε ένα ελάχιστο εισόδημα. Και πως θα μπορούσαμε άλλωστε να το καταφέρουμε όταν – για να το πούμε απλά – δεν υπάρχει πουθενά δουλειά. Εξηγώ: Από την ανθρωποανάλυση των νέων μηχανικών 25-40 ετών προκύπτουν τα εξής:

• Το 1/5 είναι μακροχρόνια άνεργοι.
• Το 1/5 εργάζεται σε άσχετες με την ειδικότητά του θέσεις εργασίας μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει τα προς το ζην.
• Το 1/5 φυτοζωεί επαγγελματικά με μερική ή εποχιακή απασχόληση ή με μικρές συμβάσεις κοινωφελούς κυρίως απασχόλησης.
• Το 1/5 είναι αυτοαπασχολούμενοι (σε αυτή την κατηγορία ανήκω κι εγώ) με ελάχιστες δουλειές, παλεύοντας και ελπίζοντας για ανάπτυξη της εργασίας τους αλλά βλέποντας ταυτόχρονα το χρόνο να περνά και να μην μπορούν να εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα.
• Τέλος το 1/5 το οποίο είναι συνεχώς αυξανόμενο περιλαμβάνει τους νέους μηχανικούς Π.Ε. ή Τ.Ε. οι οποίοι άφησαν τη χώρα και βρήκαν ή ψάχνουν την επαγγελματική τους τύχη στο εξωτερικό –κυρίως Ευρώπη.

Απ’ ότι φαίνεται ελάχιστοι από τους ιθύνοντες ενδιαφέρονται για τους νέους που μεταναστεύουν αλλά και για τις υπόλοιπες παραπάνω κατηγορίες, αφού η ίδια η πολιτεία έχει απαξιώσει και αγνοήσει πλήρως τους νέους μηχανικούς και ειδικά τους Τ.Ε. Η κατάσταση δεν φαίνεται να αλλάζει ούτε άμεσα ούτε έμμεσα δυστυχώς αφού:

• Στον ιδιωτικό τομέα έχουν σταματήσει όλα τα έργα και οι βιομηχανίες συνεχώς ελαττώνονται.
• Στο ελεύθερο επάγγελμα η οικοδομή αποτελεί παρελθόν τουλάχιστον για μια δεκαετία, ενώ όλα τα προγράμματα ενέργειας και ανακαίνισης σέρνονται.
• Στον ευρύτερο δημόσιο τομέα οι θέσεις που προκηρύσσονται είναι απειροελάχιστες και δεν υπάρχει καμία σχεδόν πρόβλεψη για τους νέους μηχανικούς.

Παρεμπιπτόντως στα νέα πεντάμηνα κοινωφελούς απασχόλησης που «τρέχουν» τώρα για ολόκληρη την Περιφέρεια Θεσσαλίας υπάρχουν μόλις τρείς (3) θέσεις για μηχανικούς Τ.Ε. όταν οι αντίστοιχες θέσεις Π.Ε. είναι είκοσι (20) γιατί;;;

Έστω και την τελευταία στιγμή η πολιτεία, η κεντρική αλλά και η τοπική διακυβέρνηση επιβάλλεται να βρει τρόπους ώστε να ανακουφίσει έστω και λίγο τους νέους μηχανικούς, εκτός αν θέλει έως το 2020 να μην υπάρχει κανείς νέος μηχανικός στην Ελλάδα, αφού θα αναγκαστούμε όλοι να μεταναστεύσουμε αναζητώντας τη στοιχειώδη μορφή αξιοπρεπούς διαβίωσης σε άλλες χώρες!!!